De afgelopen week heb ik wat ik hier kon doen geregeld. Klaar voor mijn ‘missie’ (laat ik het zo maar noemen) naar de kloof in de Picos de Europa. Daar is een alm waar je later wilde wonen. Dat zei je toen we er waren.
De avond voor jouw overlijden heb ik je beloofd dat ik daar je as heen zou brengen. Eigenlijk wilde ik vooral dat je aan mooie dingen dacht en zo probeerde ik jouw gedachten naar onze mooie vakanties te leiden… weg van je angsten en demonen.
En toen ging de bel. Ik ging opendoen, maar vertelde je nog snel dat ik als beloofd ook je as op zee zou uitstrooien.
Een brok kristal
Omdat ik niet weet of het as uitstrooien lukt (regelgeving en misschien kan er zelf niet komen), ben ik voor de zekerheid de afgelopen maanden op zoek gegaan naar een alternatief. In Haarlem vond ik een sympathieke en meedenkende eigenaar van een bedrijf voor ’asbestemmingen’. Hij reserveerde voor mij een glazen bol waar as in kon.
Maandag ben ik eindelijk met Nozem naar Haarlem gereden. Met al die vakanties en getimmer kwam het er maar niet van. Na een theetje pakte de man de bol en toonde mij ook een brok ruw kristal. Die laatste was veel minder gelikt, echt enorm gaaf en vooral ook erg zwaar. Deze optie is zoveel mooier. Jij had hem ook gekozen.
Volgens de man kan iedere glashandel er een gat in boren. Daar moet ik dan de as in doen en met transparante siliconenkit afdichten.
Dinsdag diverse bedrijven in Den Haag gebeld, maar slechts enkelen durven het aan als ik het breken voor eigen risico neem. Ik weet het even niet meer. Geintje wordt zo ook steeds duurder.
Op naar de glashandel
Nadat ik besloten had het er toch maar op te wagen, ging ik gisteren – vrijdag alweer – naar Ariba. Sta ik daar met Nozem op de arm en ben ik eindelijk aan de beurt, zegt de man dat het niet gaat! Iets met niet goed neer kunnen leggen. Geen houvast. Nou moe.
Nu had ik aan de onderkant – of aan één kant – al een gleufje ontdekt en stapte direct over op plan B: een glasplaatje om dat af te dekken en als standaardje te functioneren. En de siliconenkit.
Dat glasplaatje was zo gemaakt en kostte geen drol. De juiste kit niet meer op voorraad, dus een ander soort – dat ook goed zou zijn voor de klus – meegekregen. Die was aardig aan de prijs.
Aan de slag
Maar hoe het ik het nou opgelost? Wel, in dat gleufje heb ik wat van je as gedaan. De kit ging daarop nooit houden, dus heb ik er eerst maar plakbandjes overheen geplakt. Daar bovenop en erlangs heb ik een paar laagjes kit gedaan, die ik stuk voor stuk een flink aantal uurtjes liet drogen.
Maar wat is die kit on-ge-lo-ve-loos lelijk! Moddergrijs en helemaal niet transparant! Sjonge jonge jonge. Maar helaas was het te laat om elders betere kit te scoren.
Zaterdag – nadat ik de kit zolang mogelijk had laten drogen – heb ik daar bovenop het stukje glas geplakt. Aan weerszijden heb jouw initialen en de jaartallen met stift geschreven, RH 1963–2018 (je geboortejaar en jaar van overlijden). Die buitenkant zal er wel snel afslijten, maar zo ging het makkelijker dan direct alleen in spiegelbeeld schrijven.
Gelukkig, beschadigde de kit niet eens de inkt. Dat dan weer niet.
Mission part 1 accomplished!
Ik vind hem mooi zo.
En nu?
Plan A
De brok kristal gaat vannacht mee (net als de zak met je laatste as) naar de Picos. Mag as mee het vliegtuig in? Vast wel, anders moet iedereen de sieraden waarin as is verwerkt ook thuis laten.
Mag de as uitgestrooid. Tuurlijk niet!
Maar ik ga het toch proberen. Ik ga gewoon proberen om jouw as op de bewuste alm bovenaan de steile kloof uit te strooien. Hopelijk lukt dat met support van een gids of – bijvoorbeeld – de inzet van een drone.
Lukt dat deze vakantie niet, dan probeer ik afspraken te maken voor een later tijdstip. Dat ik dus nog eens terug moet, die kans zit er dik in.
Plan B
Kan ik de as sowieso helemaal niet uitstrooien, dan hoef ik ook niet meer terug en kan ik de brok vast wel ergens in de kloof achterlaten.
Wat ik denk ik sowieso wel doe, want ik ga hem echt niet mee terugslepen. Zwaar ding man en vind het niets om hier neer te zetten. Jij zou het ook niets vinden. Brrrrr!
Ik verstop de brok wel gewoon op een schaduwrijk plekje, want ik moet er toch niet aan denken dat de kristal als een brandglas gaat werken. Een afgebrande kloof op mijn geweten? No way!
Plan C
En bij een dikke vette NEE, wanneer de alm onbereikbaar is en niemand wil helpen, dan zal ik de as ook in de kloof zelf uitstrooien… als er even niemand kijkt. Dan maar niet op de alm. Dan heb ik mijn best gedaan.
