Rustig an
De dag ben ik heerlijk relaxed en schrijvend begon. Om 12 uur moest ik van de kamer af en na het afrekenen en de auto inpakken, ben ik nog even het kleine centrum van Covarrubias ingelopen. Dooie boel en koud! Ik zag de meeste mensen nog in winterjassen.
Van mijn laatste kleine geld wat fruit bij een stalletje gekocht, geld getapt, overheerlijk croissantje bij de bakker ernaast gekocht en snel weer weg.
Auto opgehaald bij het hotel en op naar Burgos. Volgens mij over een vrij nieuwe weg; andere dan die wij namen meen ik. Prachtige landschappen, mede door de luchten en… dankzij de koude wind. Dat dan weer wel.
Middagje Burgos
In Burgos gezocht naar een Al Campo om de tag van mijn gisteren gekochte nieuwe stoere wandelbroek(je) te laten halen. Ja, ik draag nog steeds die die ik altijd in de vakanties met jou droeg… iets van 10 jaar al??? Vond het – nu ik zoveel wandel – wel weer eens leuk er eentje bij te hebben.
Natuurlijk in het centrum allemaal eenrichtingsstraatjes. Ik heb dan ook aardig wat rondjes gereden voor ik kon parkeren – 500 meter van een te kleine Al Campo. Daar verkochten ze geen kleding en werd ik doorgestuurd naar een Al Campo ‘hipermercado’ in een shoppingmall.
Daar ook wéér veel te lang rondgelopen en wéér van alles gekocht (glazen voor de keuken, bedoel maar). Vanaf daar naar de Decathlon aan de andere kant van het centrum gereden, zeg maar gerust aan de buitenring van Burgos. Oeps, een Lidl, kan nog wel wat voorraad gebruiken. Tuurlijk. Waarom haasten?
De Decathlon had het stoeltje. Voor € 8,99 i.p.v. een tientje nog wel. En ze hadden een warme lange broek voor een leuke prijs als reserve voor de wandelingen bij 16 graden, of is het in de bergen nóg frisser? Hmmmm.
Een mooi formaat koeltasje vond ik er ook nog… voor een leuke prijs.
En zo stond ik een dik half uur later helemaal blij weer bij de auto. En ook nog een toilet. Hard nodig voor ik richting de Picos reed. Even terug dan maar.
Immer gerade aus naar de Picos de Europa
Tut-tut, eindelijk op weg naar de Picos. Het was inmiddels alweer rond vijven (meen ik), als het niet nog later was. Ik installeerde mij met mijn colaatje en zette jouw mixen op. Mooie combi, dacht ik zo.
Mooie nieuwe weg ook, maar heel weinig verkeer. Snap ik niet helemaal. “Ja, van ons geld”, zou jij cynisch zeggen; doelend op de steun van de EU voor het wegennet van onder andere Spanje. Maar wanneer worden deze tweebaanswegen dan intensief gebruikt?
Onderweg gestopt. Auto zo gedraaid dat deze de wind (zo ver als dat mogelijk was) blokkeerde en ik op het stoeltje nog even van de zon kon genieten. Haha, ik voelde me de koning te rijk.
De rit was weer geweldig. Autorijden is onder bepaalde voorwaarden gewoon heerlijk. Wat geniet ik toch van de ritten door dit mooie land… waar ze toch echt beter met dieren om zouden moeten gaan. Maar goed, Nederland bestaat ook niet alleen uit koffieshops en blowers.
Tegen negenen arriveerde ik bij het hotel (La Molinuca) en kreeg een nette best ruime eenpersoonskamer toegewezen. Niets te klagen, maar wel eentje waarvan ik me afvraag of ze die ook aan mannen verhuren. Lichtblauw en wat een suikerzoete decoratie zeg! Stop je toch geen vent in?
Direct wat te eten gemaakt, ontdekt dat er een complete schoolklas vlak na mij aankwam (jottem) en weer te laat gaan slapen. Waarom haasten?
