Een heel bijzondere vrijdag(avond)

Vrijdag 10 augustus

Ik slaap op de bank en Jolande komt voor half 8 Nozem al halen. Ik laat je even alleen om hem beneden over te dragen.

07:38 _ Esther appt mij: Goedemorgen. Gaat t?
07:43 _ Nee niet echt. Nozem net weg en bed nat. Kan luierbroek niet over zn kont krijgen. Dus half aan, maar hij is rustig.
07:44 _ Jakkes. En de hulp?
07:45 _ Ga t ff doorgeven aan dokter en thuiszorg
08:02 _ Syl appt mij: Goedemorgen, hoe is het?
08:05 _ Kut
In bed geplast.
Kan kont niet omhoog krijgen.
Nwe luier half aan, maar ligt in zn urine
Liesje dropt zo langs

Liesje verschoont je en besluit dat een katheter nu beter is.

Ik geef je 3 morfines in plaats van 2. Who cares? Je hoeft nu niet meer bang te zijn voor gewenning voor als je ze straks harder nodig hebt. Ik prop ze in je mond en laat je drinken met het rietje dat Esther gisteren voor je mee heeft genomen (omwegje voor je via McDonalds).

09:45 _ Ik app Esther: Mamschappen zijn onderweg. 2 moeders en 1 tante

Esther in ik hebben vandaag om elf uur afgesproken om naar beide uitvaartcentrums in Kijkduin te gaan en te bekijken waar wij en dus ook jij ons thuis voelen.

Syl en ma zorgen dat ze er om die tijd zijn zodat mijn ma niet hoeft te komen, maar mijn ma is al onderweg met wat boodschapjes voor mij.

Ma is er iets van half elf want… en je weet het: de keren dat ze spontaan op tijd komt, zijn op één hand te tellen en dan spreek je een half uur eerder af. Ook minder hectisch.

Dat we bij de uitvaartcentrums gaan kijken vertel ik je maar niet. Jij wilde niet met de dood bezig zijn, dus ik ook niet… tenminste niet in jouw bijzijn.

Ik laat je met de moedertjes en Syl alleen. Als dat maar goed gaat. Heb gezegd dat ze niet allemaal tegelijk bij je moeten gaan zitten. Eén tegelijk en de rest de keuken in.

De afspraken die Esther had gemaakt vanaf half 12 lopen mis. Niet haar schuld. Gelukkig moesten we van te voren nog even bellen en konden we ons nog aanpassen.

Dan maar eerst naar het strand. Ik volg Esther naar links, maar eigenlijk wilde ik rechts. Handiger met parkeren enzo. Strandtent ‘Blij’ of iets dergelijks zag ik natuurlijk niet zitten, dus rechtsomkeert en naar de tenten waaraan ik dacht. De 1e is best o.k..

Diegene die over de reserveringen gaat, is er niet. Esther krijgt zijn of haar nummer mee. Esther en ik drinken en praten wat en genieten van een heel schattig musje. Net als jij van kleine vogeltjes kon genieten.

Naamloos 2

Af en toe bekruipt mij het gevoel dat ik nu bij je moet zijn, maar wat kan ik doen? En hoe lang moet ik bij je zijn? Dagen of weken? Dus moet ik nu ook niet te veel van mijzelf eisen en mijn energie sparen voor straks.

Daarnaast is tijd met je ma ook goed. Je ma die je vroeger als kind ook troostte. Ik denk dat dat juist heel mooi is.

Je ma zit bij je en mag af en toe je hand vasthouden. Je hebt duidelijk last van het liggen.

Syl en ik bellen rond half 2. Syl loopt dan uit de kamer weg. Ik schrik als ik hoor dat ze toch met z’n 3’ën bij je zitten, maar ze zeggen dat ze stil zijn. Jaja. De energie alleen al, zou je wel eens niet fijn kunnen vinden. Ik ken jou met je ziekte ondertussen wel een beetje. ?

Ik stuur ze met de app naar de keuken. Malloten! Waarom nemen ze mij niet serieus of luisteren ze gewoon niet?

Esther en ik hebben het over het advies dat Syl gisteravond aan mij overdroeg. Over je hel en je demonen… en over dat god alles vergeeft. Het ontbrekende zout voor de voordeur en de salie die je regelmatig aanstak.

Lampie!

Michou! Salie! Huizen en winkels cleansen voor mensen erin trekken. Michou! Ik overleg met Esther of ik Michou vanavond zal vragen. Ze zegt gelijk: doen! Esther! De Esther ja!

We rekenen af en gaan naar Yarden. Na wat wachten, bleek dat niemand op ons zat te wachten. Hmmmm… wel bij Haagse Duinen (voorheen: Ockenburgh) dus hop hop daarheen.

We mogen plaatsnemen in een zaal waar we lekker kritisch kijken naar de inrichting. Vast erg efficiënt, maar helemaal snappen doen we het niet. Die roze stoelen ertussen. Het hout op de muren? Nah ja, het kan erger. 😉

Ik stuur ondertussen Michou een appje.

14:05 _ Mies…. kan nu niet praten.

Wil jij ons huis of Ronald cleansen?

Liefst vanavond?

14:20 _ Is goed. Hoe laat?

Ondertussen worden Esther en ik rondgeleid door Thomas de ruimtes. Het is niet meer zo mooi als toen bij pa. De nis met de glazen wand is een soort kapel geworden. Ik ruik wierook, maar geuren waren niet de bedoeling. Da’s jammer, had je wel wat salie gegund. 😀

We bekijken de tuin, de achtergebleven bloemen en de ovenruimte. Ik geef direct aan dat ik je niet tot de oven begeleid. De kist kan zelfs al eerder vlam vatten. Kickuh!

Maar buiten dat: ik en vuur! Nee, ik blijf wel achter dat wandje… net voor we de deur in zicht krijgen. Sorry, schat, maar het is maar je lichaam… een lichaam waar je nou niet echt de trotse eigenaar van hoeft te zijn.

Ma en Syl vertrekken. Ze gaan terug naar Friesland. Bij het afscheid zeg je – zo ver als het je nog lukt – tegen je moeder: “Ik hou van jou”. Je moeder zegt hetzelfde tegen jou. Iets dat jullie de laatste 2 jaar regelmatig doen in tegenstelling tot daarvoor. Iets waar je enorm veel waarde aan hecht. Fijn.

Je moeder is stuk.

Rond 3 uur rijden Esther en ik terug naar huis. Esther rijdt door voor Joep en ma vertrekt niet veel later.

15:04 _ Ik app Michou: Fijn. Vertel je vanavond wel waarom.
_ Kan het na de thuiszorg…. vermoed rond 20 uur.
Kan zijn dat ze vroeger klaar is. Zal ik appen als ze er is?
_ Is het erg luidruchtig en stinkerig?
Beetje salie trekt ie wel, maar niet n rookwolk…. ivm luchtwegen
15:54 _ Doen we klein beetje ❤
_ Ja app maar
16:24 _ Vind je t niet eng want Ronald ziet er vreselijk slecht uit?
17:12 _ Nee helemaal niet. Ik vind het een eer ❤

16:33 _ Ik app Kim: Wist gisteren even niet wat ik moest zeggen en moest ronald helpen.
Nu nog steeds niet.
Vanavond komt morfinepomp.
Ik hoop ook dat ie straks rustig wegglijdt.
_ Hij zei net toen ik vroeg omdat ik niet wist wat hij wilde, maar duidelijk pijn had: wil je dood? Maar nog steeds niet hoor.
Misschien denkt ie ook dat t nog wel goed komt.

Ondertussen zijn we alleen.

Ik zorg dat je je morfine binnen krijgt. Ik prop ze tussen je tanden. Je kaken werken amper mee. Je kaken lijken al net zo te klemmen als de mijne.

Je slaapt of kreunt wat. Echt lekker zal je ook wel niet meer liggen. Je wilt zitten, maar dat gaat niet. Ik help je. Waarschijnlijk was dit de keer waarover ik eerder vertelde, toen ik probeerde je te laten knijpen bij ja en nee.

En het moment dat ik vroeg naast of je dood wilde of je dit niet had verwacht. Je ‘nee’ sneedt dwars door mijn ziel. Net als toen je mij voorheen herinnerde aan je tranen toen ik met mijn kanker de 1e nacht in ziekenhuis verbleef. Je hebt die avond en nacht de ogen uit je kop gehuild. Niemand die een arm om je schouders legde. Nooit gevraagd waarom je je ouders niet had gebeld toen.

Rond 17:30 chat ik met Mike _ Vanaf vanavond hoef ik de morfine niet meer moeizaam via de mond toe te dienen. Hij leek er zelfs op te kauwen.
_ Hij krijgt morfine per pomp en dan zijn we weer een fase verder… zal dan volgens zeggen niet veel meer wakker zijn.
_ … als de morfinepomp aangaat schijnt het einde van laatste beetje contact te zijn. Ben toch wel heel sip hoor.
_ Vriendin zei net, zeg dan wat je nog wil zeggen.
_ Krijgt ook een katheter… hij kan zijn plas niet meer vasthouden… hoe mensonterend!? ?
_ Ik kijk niet raar op als de uitvaart volgende week is. Hoop het zelfs… ondanks het gemis. Maar zo wil je niemand zien lijden.

19:15 _Jolande appt dat ze Nozem zo brengt.

Niet veel later wil je opstaan. Ik help je zitten. Even in een andere houding, dat zou ik ook willen als ik de hele dag lag. Maar je wilt écht opstaan!

Je mompelt dat je naar de wc moet. Ik zeg dat dat niet kan. En dat je niet eens zelf overeind kunt komen. Ik zie de urine in de kuil tussen je bekkenbot en je beenbotten vanwaar het langzaam een weg omlaag zoekt.

19:22 _ Ik app Jolande tussen dat ik jou moet helpen.

Uiteindelijk zeg ik je dat het toch al te laat is en of je alsjeblieft wilt blijven zitten want anders loopt alles op en in de bank… en mompel erachter aan dat het ook eigenlijk al niet meer uitmaakt.

Waarom houd ik dan ook niet mijn waffel? Waarom moest ik nou überhaupt over de bank beginnen? Ik ben af en toe ook zo’n kluns. Hoop dat mij kent en me begrijpt. 🙁

Maar shit, wat moet ik nu? Kan je toch moeilijk zo laten zitten tot Liesje komt? En komt die überhaupt wel nu we ook nachtzorg krijgen? Vrees van niet.

19:24 _ De bel. “Blijven zitten hoor!”

Ik denk dat het Jolande is, maar Liesje staat voor de deur. Wow! Jolande hobbelt gelijk met Nozem achter haar aan. Jeetje, wat een opluchting.

Liesje helpt je verschonen. Ik schud de spanning van mij af.

19:42 _ Ik app Michou: Mooi… wil je geen trauma aandoen
_ Liesje is er nu
_ Liesje gaat nog morfinepomp aansluiten en katheter
19:47 _ Ok zal ik om 20 gaan fietsen ? Of
19:50 _ Wacht nog heel eventjes
_ Hoop dat R niet boos wordt….pijn maakt m snel geirriteerd.
Maar die angst voor de dood en dan die demonen.
_ Ik hoop dat we hem zo een beetje gerust kunnen stellen en niet kwaad maken… vind t wel moeilijk.
19:52 _ Ik kan toch gewoon ook er zijn… gewoon zijn..
19:52 _ Ja alleen hij denkt dat dit tijdelijk is
Niets a d hand-houding ?
Pijn maakt zn positiviteit nu kapot
19:53 _ Maakt niet uit.. we zien wel hoe t loopt
19:53 _ O.k. fijn.
_ Ps niet naar m staren
Kan ie niet tegen
19:53 _ Doe normaal joh
19:53 _ Weet ie dat ik kom
19:53 _ Nee nog niet
19:54 _ Zal ik zo langzamerhand aanstalten maken ?
20:01 _ Ja
20:01 _ Heb m gevraagd maar antwoord is vaag hij zakt steeds weg

Om 20:00 uur lees ik pas Kim’s antwoord.
17:40 _ Soms begrijp je elkaar zonder iets te hoeven zeggen.
Ik denk dat Ronald ook meer begrijpt dan hij kan of wil zeggen. Ook omdat hij het moeilijk vindt voor jou. Of toch blijft hopen en denken dat het weer goed komt. Net als… [te persoonlijk]
Fijn dat de morfine komt. Niet fijn omdat hij daardoor wat suffer zal worden en meer zal slapen.
Wel fijn dat hij daardoor minder pijn zal hebben. Misschien helpt het hem om los te laten.Ik stuur hem (op afstand) met liefde reiki energie, als hij dat wil hebben. Is mooie, zuivere energie die verzacht. Ik heb dat destijds
vaak aan mijn moeder gegeven. Niks zweverigs overigens, gewoon positieve energie.Hou je taai Meis. Heb steun aan jullie liefde en de mooie momenten samen. Die zullen je kracht geven
20:02 _ Das fijn … doen
20:03 _ Vriendin komt kijken of zo huis van ’m mag cleansen.
R is bang voor demonen na z’n dood…. misschien krijgt ie dit toch nog beetje mee.
20:12 _ Ik doe het graag.
Eventueel witte salie branden.
Aparte geur, maar is heel zuiverend. Ik wil morgen evt iets afgeven aan de deur (of in de brievenbus doen) als je wilt.
20:14 _ Michou komt nu met salie. Doe jij wat jou goeddunkt. Ze is er vast zo. Dan moet het 1+ 1 = 3 zijn. ?
_ Gaaf!

20:07 _ Ik app met Yvon, zij is… weet ik niet precies. Ze haalt zeg maar trauma’s weg bij mensen en huisdieren en eerder ben ik met Nozem bij haar geweest samen met ma en Jack. Leuk mens, zat in zelfde jaar met mij op de mavo:
Yvon, Gaat met R heel slecht. Bang om dood te gaan. Bang voor euthanasie omdat dat zelfmoord is en je naar de hel gaat. Als de hel niet bestaat omdat dat met geloof te maken heeft dan zijn er wel demonen.
Ik vraag mij af omdat je vorige keer op afstand iets vroeg aan ons of je hem een beetje kan ont-angsten?
Misschien hele stomme vraag, maar niet gesteld is ook zinloos.
_Toevallig zend een vriendin reiki energie uit zichzelf en komt straks een vriendin het huis en wellicht ook R cleansen.
Ben er eigenlijk niet helemaal into, maar als t Ronald helpt met rust zijn pad verder te volgen dan by all means.
_ Om 12 uur gaat ronald aan de morfinepomp en dan kan het snel gaan. Hoeft niet.
Maar gisteren heel laat kreeg ik via via te horen dat ik hem moest vertellen dat god alle zonden vergeeft. Wel gedaan, maar god is niet echt zn ding.
_ Dus net dacht ik opeens aan jou en hoe je die ene keer met je verkoudheid op afstand dingen vroeg… dus moest ik je toch vragen of polsen
Ondertussen regent het flink en Michou is onderweg.

20:15 _ Yvonne belt mij.
Ze vraagt aan jouw onderbewustzijn (?) of ze met je mag werken. Dat mag.
Yvonne probeert erachter te komen wat je dwars zit… wat er gebeurt is?

Ik vertel dat je ooit je ziel aan de duivel hebt verkocht.
Ze polst of dat het is.
Nee, het is eerder een gevoel dat je dat gedaan hebt… dat je iets heftigs niet hebt kunnen voorkomen. Dat je niets deed terwijl je achteraf vindt dat je dat wel had moeten doen. Een schuldgevoel.
Iets wat je dan ook nooit met mij gedeeld hebt… of luisterde ik niet toen je het vertelde…kwam de beladenheid niet binnen bij mij?
Maar je draagt dat dus al die tijd al met je mee. Je was waarschijnlijk te jong, nog niet volwassen genoeg.

Ik vraag mij af wat het kan zijn en deel dit met Yvonne.
Was het de bevriende Haagse koffieshop-eigenaar waarmee je vroeger vaak ging skaten, met wie je meer penoze had leren kennen en die jou ook altijd weer een soort van beschermde? Geen lieverdjes als het eropaan komt. Ken meer mensen die ze kennen en eentje zit vaak op het strand. Weet niet wie ik ben, maar andersom wel. Ook niet echt de stilste. ?
Was het je pa… met zijn kwade dronk? Je ma stuurde jou immers snel naar je kamer als hij uit de kroeg thuiskwam. Je had het er eigenlijk nooit over, maar met mijn ma de laatste jaren wel.
Was het die keer dat de zus van een vriend van je was verkracht? Jullie verhaal gingen halen en het later op blinde woede gooiden… wat in die tijd nog kon?

Yvonne vraagt het aan je, maar komt er niet achter.

<< Ik laat tussendoor om half 9 een kletsnatte Michou binnen. >>

Ik pak een kussen om net als bij Nozem de nare gedachtes van je af te strijken. Yvonne vertelt mij dat ze een kussen pakt om de gedachtes van je af te strijken. Bijzonder dat we beide hetzelfde dachten en deden.

Konden we bij Nozem zijn trauma’s uiteindelijk – soms na lang strijken van zijn koppie tot en met zijn staart – voor 100% wegnemen, komen we bij jou niet eens tot de helft.

Yvonne zet haar andere skills in maar ook dan lukt het niet. Je houdt je vast aan je trauma’s… ze zitten te diep.

Ik krijg de opdracht je vaak te vertellen dat het niet jouw schuld was en je er niets aan kon doen.

Na 41 minuten hangen we op… terwijl Michou rustig haar ding doet in de keuken.

22:04 _ Kim appt mij: Mooi! Goede en zuivere energie. Weg met de demonen.
Ja…. 1+1=3 ?

Michou vertelt mij dat nog een goede vriend van jou vroeger, Edje, deze avond met je bezig is. Hoe mooi kan het zijn, iedereen die spiritueel is helpt ons? Zelfs andere Yvonne.

Michou stookt haar salie, loopt door het huis te waaieren en zingt haar lied… weet even niet de juiste term voor zo’n lied.

22:34 _ Ik app Kim:   Michou heeft hier net gezongen enzo

Het voelt fijn, en tegelijk ook weer niet.
Waarom laat je je angsten niet los, waarom ze zo vasthouden?
Het zit te diep om nu nog op te lossen. 

Da’s dan wel weer jammer.
Maar dit is wat we vanavond voor je konden doen.

Michou voelt goed aan dat ik niet graag meer alleen ben met je. Ben bang dat er weer iets gebeurt en ik weer niet weet wat ik moet. Ze biedt aan om bij mij te blijven tot de nachtzorg komt.

Ik dacht: ik red me wel een uurtje met je alleen, maar opeens lijken mijn schouders een stuk lichter. Zo’n hulpvraag die je zelf nog niet doorhebt, en opeens heel duidelijk is als de oplossing zich aandient.

Ik ben blij met Michou. Jij ook. Dat laat je fijntjes merken.

Tegen 12 uur is Roos er. Michou vertrekt en belooft er morgenvroeg weer te zijn als Roos vertrekt.

Roos is groot en heel donker. O-oh, ik weet nog jouw angst voor een grote donkere vrouw die in het ziekenhuis op jou ging zitten om die slang door je slokdarm te proppen. Soort trauma waardoor je een gelijkende thuiszorg-ster bijna de deur wees.

Maar het lijkt je niet te deren. Gelukkig maar.

Roos sluit de morfinepomp aan en ik vertel je weer dat ik van je hou. En natuurlijk: dat je er niets aan kunt doen, je alle shit los moet laten… en dat het niet jouw schuld was. Laat het los schat, laat het los!

Roos is ook gezellig. We roken rond half 2 samen nog een laatste sigaret. Ze vertelt dat ze altijd waakslaapt en dat ze hoort wanneer je ademhaling verandert. Als die verandert betekent het vaak dat het einde nadert.

Na wat getwijfel zeg ik toch dat ze me dan wakker mag maken.

Ik ga naar bed. Ons bed, waar ik al bijna 3 jaar zonder jou slaap op die enkele nacht na. Maar wakker werd ik altijd alleen… of met Nozem. Je was dan al uren eerder eruit gegaan voor je morfine en sliep dan verder op de bank.

Het kaarsje dat Michou voor je heeft meegenomen laten we branden.

Geef een reactie